તેજપુંજ વિસ્તરે …

નવેમ્બર 4, 2009 at 11:53 એ એમ (am) (kavita)

આજ મત્ત શર્વરી ટીંપે ટીંપે અહો ! ઝરે, તેજપુંજ વિસ્તરે તિમિર ધીરે ધીરે ખરે.
પદ્મદલ સહસ્ર એમ ભીતરે ખૂલે અરે,તેજપુંજ વિસ્તરે તિમિર ધીરે ધીરે ખરે.

શું હતું જડે નહીં,ખબર કશી પડે નહીં,શોધતા વહી જતું એ દ્ર્શ્ય સાંપડે નહીં;
શુભ્ર સ્વપ્નમય સુવાસ ચક્ષુમાં સહજ તરે,તેજપુંજ વિસ્તરે તિમિર ધીરે ધીરે ખરે.

એજ બોલતું રહે ને એજ ડોલતું રહે એજ સ્નિગ્ધકાળનાં પડળને ખોલતું રહે;
એજ બીજમાં રહી અહીં તહીં બધે ફરે,તેજપુંજ વિસ્તરે તિમિર ધીરે ધીરે ખરે.

એક પળ ખૂલે દશેયદ્વાર ને ખબર પડે,કંઇક રક્તમાં ઘૂંટાય મદભરેલ એજ તે;
શબ્દ,સ્પર્શ,રૂપ,ગંઘ,નાદમાં જઇ ઠરે,તેજપુંજ વિસ્તરે તિમિર ધીરે ધીરે ખરે

-વિમલ અગ્રાવત